Toen Martijn ongeveer 2 jaar oud was zijn wij voor het eerst met hem naar de kapper gegaan. Dat ging best goed maar het zou jaren gaan duren voor het opnieuw best goed zou gaan…..

De volgende knipbeurt was een regelrecht drama; Martijn was compleet in paniek en worstelde zich uit de stoel. Ik moest hem op schoot in een houtgreep nemen en voelde zijn hartje bonken. Vanuit het diepst van zijn ziel schreeuwde hij “neeeeeee”. Iedere keer opnieuw was hij compleet in paniek. Ik vertelde hem altijd dat hij weer naar de kapper moest en ondanks zijn angst volgde hij mij lijdzaam…
Wij hadden al gemerkt dat hij het vervelend vond als wij aan zijn hoofd zaten en hij vond het ook niet prettig als wij aan onze haren zaten. “Pijn” zei hij dan.

~Bij ieder mens komt energie o.a via het hoofd binnen in een trechtervorm, maar bij mensen met Downsyndroom schijnt de energie in kokervorm binnen te komen, dus veel directer. Ik kan mij dan ook voorstellen dat het hoofd een extra gevoelig gebied is en dat zou verklaren waarom haren knippen pijn doet bij Martijn. Het zou ook nog zo kunnen zijn dat Martijn een trauma heeft uit een vorig leven. ~

Martijn werd groter en sterker en het werd bijna onmogelijk om hem vast te houden tijdens het knippen. Door zijn angst kwam er enorme kracht in hem en hij wilde maar één ding: vluchten. Als je zo bang bent is dat een logische reactie.
Martijn zijn grote vriend Rob en zijn vrouw wilden wel een keer met hem naar de kapper gaan, wellicht zou Rob zijn aanwezigheid helpen om zijn angst te verminderen en de aandacht af te leiden.
Helaas… ook dit werkte niet. Zij kwamen ontdaan terug; wat naar om Martijn zo in paniek te zien…
Vasthouden werkte niet meer en dus volgde kapster Jeanette Martijn in zijn bewegingen en zo gebeurde het regelmatig dat zij beiden op de grond zaten of zelfs lagen.
De schaar vond Martijn het meest eng en helemaal boven op zijn hoofd.
Jeanette had al voorgesteld om Martijn bij ons thuis te knippen, maar dat leek mij, in eerste instantie, geen goed idee. Je haalt dan immers het “gevaar” in huis. Uiteindelijk hebben wij hier toch voor gekozen. Thuis is het rustiger en Martijn is in eigen, vertrouwde omgeving. De tondeuse vond Martijn minder eng dus dit werd ingezet en een schaar, die wij het zachte schaartje noemen. Het ging iets beter. Voor Martijn was het ook heel prettig als zijn grote vriendin Malou erbij was en hij bij haar op schoot kon zitten.
Hij bleef steeds vragen of Jeanette hem geen pijn en voorzichtig wilde doen.
Heel geleidelijk aan ging het beter en bereikte Martijn het punt dat hij niet meer op schoot wilde zitten, maar wilde staan. Ook goed, Jeanette volgde hem wel!

Als wij naar de kapsalon gingen vroegen wij of Martijn mee wilde om te kijken. Dit heeft hij jarenlang geweigerd, maar op een bepaald moment wilde hij dit wel. Bleef ook dan aan Jeanette vragen of zij voorzichtig deed en ons geen pijn deed. Ondertussen werd hij nog steeds thuis geknipt.

Maar…..!!
Begin vorig jaar ging Martijn met mij naar de kapsalon om te kijken en er was een nieuwe kapster bij Jeanette. Martijn vond haar reuze leuk en hij kletste lekker met haar. Op Cheyenne’s vraag of zij met de tondeuse een klein stukje van zijn haar mocht halen gaf hij aan dat dit goed was! En het ging goed!
Sindsdien gaf Martijn steeds vaker aan dat hij in de kapsalon geknipt wilde worden, maar als ik hem dan vroeg of ik een afspraak moest maken, krabbelde hij toch terug. Zo ging het maandenlang.

Opeens was het moment daar dan wel; ik mocht een afspraak maken. Martijn wist het zeker! En inderdaad, Martijn ging rustig zitten, wilde zowaar een kapmantel om, ook iets waar hij nooit iets van moest hebben.
Cheyenne mocht hem knippen. Voor zijn zekerheid bleef hij vragen of zij voorzichtig en hem geen pijn wilde doen.

Ondertussen stonden Jeanette en ik met tranen in onze ogen te kijken. Wat geweldig, wát een mijlpaal na al die jaren van angst en paniek zat Martijn nu in de kappersstoel zonder angst en paniek.

Met heel veel Liefde, geduld en uiteraard de juiste mensen hebben wij dit kunnen bereiken. Heel veel dank aan Jeanette van https://jeanettehaarmode.nl/ , aan Malou en Cheyenne