” Wees een stem voor hen die niet spreken. Wees een stem voor hen die niet kunnen.”

Een stukje uit een tekst die ik jaren geleden schreef. Het is zo nodig om de stem te zijn voor de kwetsbare medemens die niet in staat is om te spreken. De medemens die op andere, maatschappelijk niet passende wijze, uit wat geuit dient te worden. Aan de mensen om deze mens heen de taak om te doorgronden wat er, zonder woorden en veelal in gedrag, gezegd wordt.

Voor de groep die wat verder weg uit de kring van naasten staat vraagt dit geduld, investeren in verbinding en verbondenheid. Wanneer er vanuit daar contact mogelijk is, ontstaat er werkelijk verbinding en verbondenheid en zal men in staat zijn verder te kijken en zien dan gedrag.

Helaas leven wij in een tijd waarin tijd steeds meer geld is en de wereld steeds harder en zakelijker wordt, ook in de wereld van onze kwetsbare medemens waar tijd juist een heel groot goed is. Wanneer er een hulpvraag is, wordt door instanties vrijwel direct de vraag gesteld of er een WLZ beschikking is en zo ja, welke categorie. Wordt de mens nog op de eerste plaats gezien en gehoord of ziet men eerst een zak geld en ach ja, daar hangt ook nog een mens aan…?

Wij kennen ze allemaal; de gruwelijke verhalen uit en over instellingen, het afschuwelijke verhaal van het zwaar mishandelde kindje binnen een pleeggezin. Zo kwetsbaar is dit. Hoe gruwelijk wat er soms gebeurd, hoe afschuwelijk voor hen die deze misstanden treffen en vaak geen enkele stem hebben…
Wees een stem!
Kijk niet weg,
wees niet doof, omdat het jou misschien niet aangaat?
Het zou morgen zomaar jouw kind kunnen zijn.

Het treft veel meer dan alleen de directe slachtoffers, waar ieder slachtoffer er één teveel is. Het treft de mensen die wel met hart en ziel zorgen voor hun medemens, de instellingen met de juiste intenties, de liefdevolle pleeggezinnen en gezinshuizen, de betrokken taxichaffeur, de bezielde leerkrachten.

Des te meer mensen weten van misstanden, in welke vorm dan ook, des te groter de kans dat het tij gekeerd kan worden. Dan moet de stem wel gebruikt worden, dan moet je wel gaan staan, want, het zou morgen zomaar ook jouw kind kunnen zijn…

Een oud klasgenootje van Martijn is niet meer welkom op school. Telefonisch werden de ouders hiervan op de hoogte gebracht. Niet meer welkom op school omdat de leiding, waarvan op papier expertise aanwezig is, handelingsverlegen blijkt te zijn. Het kind geeft aan niet op de juiste plek te zijn, en nee, dat gaat niet via mondelinge communicatie, dat gaat via gedrag. Om gedrag goed kunnen analyseren dient het kind gekend en gehoord te worden, dit kost tijd, geduld en vergt inzicht. Op de vorige school van het kindje is er tijd, contact en verbinding gemaakt waardoor het kind met plezier naar school ging. Gehoord, gezien en gekend werd. Kunnen zijn wie je bent en begrepen worden is tenslotte het hoogste goed. Het kan dus wel met deze leerling. Maar dan dien je verder te kijken, verder te zien, dan dien je te kijken en handelen vanuit je hart.

De groepsleiding blijkt niet in staat deze leerling te bieden wat het nodig heeft en dus moet het kind maar van school?? School heeft zorgplicht, zij hebben deze leerling tenslotte zelf binnengehaald, dan kun je niet zeggen, wanneer de medewerkers op de betreffende groep niet competent blijken, het kind is niet meer welkom. Hoe is dit voor het kind, voor nu, op dit moment en wat zullen de gevolgen zijn? Hoe moet dit zijn voor de ouders, het gezin?
Dit kan en mag niet gebeuren!
En dan hoop ik van harte dat er ook anderen willen opstaan om hun stem te gebruiken om zich uit te spreken tegen wat hier gebeurt, tegen onrecht.

Want dat is het zeker, puur onrecht over de rug van een kind en van het betreffende gezin.

Zo kwetsbaar kan het zijn, zo kwetsbaar is het.

Morgen kan het ook zomaar jouw kind, jouw dierbare zijn.