Gehandicapt?  Hoezo, gehandicapt?

Waarom is mijn kind niet goed? Dat hij voor jou niet goed genoeg is, wil niet zeggen dat hij niet goed is

Het ventje bleef het maar raar vinden en liep terug naar zijn moeder, die achter een stelling was blijven staan. Kennelijk zei hij iets over Martijn tegen haar want ik hoorde haar zeggen: “Ssstttt, dat kind is niet goed.”
Ik bedacht mij geen moment, liep op haar af en vroeg haar: “Waarom is mijn kind niet goed? Dat hij voor jou niet goed genoeg is, wil niet zeggen dat hij niet goed is. Mijn kind is net zo goed als ieder ander.”
De vrouw schrok en hakkelde: “Maar hij is toch gehandicapt?” Vind je dat, vroeg ik haar? En waarom zou hij gehandicapt zijn dan?”
“Nou ja, hij heeft downsyndroom en hij praat niet zo goed en groet iedereen…”
“Is dat een handicap?”
“Euhhh, nou…euhhh, het is toch anders…”
“Ja, dat klopt, maar jij bent ook anders dan ik, ben jij dan ook gehandicapt, of ben ik dan gehandicapt?”

De verwarring was op haar gezicht te lezen. “Mijn kind doet het anders dan jij en ik en voor mij is dat geen handicap, sterker nog, ook voor hem is het geen handicap; hij is zoals hij is en dat geldt voor ons allemaal. De mensen die denken dat zij tot de ‘normale mensen’ behoren, zijn voor mij het meest gehandicapt.”
“Waarom?”, vroeg ze.
“Omdat zij niet kunnen en willen accepteren dat ieder mens anders is en hierdoor vergeten zij dat wij allemaal gelijk zijn; gewoon allemaal mens! Mijn kind zal geen oordeel vellen over een ander, mijn kind IS onvoorwaardelijke liefde. Noem dát maar gehandicapt! Fijne dag verder…”