Verbinding vanuit Verbondenheid

 

De school is uit, de kinderen wachten op hun taxi’s of rennen naar hun ouders.
Naast de deur zit Pascal, samen met zijn leerkracht, te wachten op zijn taxi.
Pascal was een klasgenootje van Martijn en voor hem was Pascal de schrik van het schoolpein;
stevig ventje en als hij op Martijn afkwam en hem vast pakte, was er geen ontsnapping mogelijk voor Martijn.
Afstand houden van Pascal was voor Martijn de beste, meest veilige optie!
Martijn mag leren zijn grenzen aan te geven. Thuis gaat dit overigens heel goed…
Nee is heel duidelijk NEE!
Sinds het begin van het nieuwe schooljaar is Pascal niet meer de Pascal die wij kenden;
Pascal lijkt verstopt te zijn achter medicatie, alleen fysiek is hij aanwezig.
Zijn ogen staan dof en lijken niets meer waar te nemen.
Iedere dag opnieuw wil Martijn, als hij Pascal op het krukje ziet zitten, naar hem toe.
Hij buigt zich voorover om op gelijke ooghoogte te komen en roept Pascal.
Pascal kijkt langs Martijn heen en opnieuw roept Martijn hem. Wanneer het roepen niet het beoogde resultaat oplevert, aait Martijn
Pascal over zijn armen, vanaf zijn schouders naar beneden.
En dan, na dit een aantal malen gedaan te hebben, is er contact!
Pascal komt tevoorschijn en hij kijkt Martijn aan.
Martijn zegt: “hoi Pascal” en steekt zijn duim op: Oké.
Zijn doel is bereikt.
Verbinding maken met Pascal om ervoor te zorgen dat Pascal, al is het maar voor heel even,
in het hier en nu is.
Verbinding vanuit Verbondenheid.